بخش اول سازهای نواحی پارسی است که شامل جوغ، چوغرو، چاریگ، درک، انواع مختلف دایره و دف، انواع دهل و جره، انواع نقاره، تمبک محلی، کوزک، سنج انگشتی، کرب، کرنا، انواع مختلف سرنا،سفید مهره، انواع نی محلی، نی لبک، فلوت محلی، نی جفتو، فیقو، سوتک، ساخ نفیر، بلبون، چنگ، چنگ قوطی و یروتی است.
بخش دوم نیز شامل گزیده‌ای از سازهای نواحی سایر استان‌های کشور است که اکثراً دارای قدمت قابل توجهی هستند؛ به‌طوری‌که حتی تعدادی از آن‌ها جزء سازهای منسوخ شده به حساب می‌آیند.
انواع سازهای ایرانی و ساختمان آن‌ها:
از نظر جنس سه نوع هستند:
فلزی
سفالی
چوبی
از لحاظ نوع و شکل تولید صوت به سه گروه تقسیم می‌شوند:
